Situado na localidade de Bouzas de Fondo pertencente á parroquia de Sta. María de Melias, podemos acceder a este pazo pola N-120 (Ourense-Ponferrada).
O Pazo de Bouzas, máis coñecido como a Casa de Bouzas, foi construído en 1758, sendo unha construción barroca. Nace no medio dunha finca rodeada dunha muralla na que actualmente só se cultivan pastos pero no pasado foi un lugar de cultivo da vide.
O edificio principal ten unha planta en U debido a algúns vans máis estreitos que os outros que se engadiron nos tempos modernos. No medio está o patio rectangular.
No lado leste, o patio péchase cun muro que fai de fachada cunha solemne porta de entrada. No lado norte e oeste están as dúas antigas baías. O lado sur seguramente debeu ter un lavadoiro ou unha parede.
O edificio está feito de sillería na fachada exterior e nalgunhas zonas da fachada que dan ao patio, mentres que está feito de grande fábrica irregular nas outras fachadas e partes inferiores. A cuberta está a dúas augas en todo o edificio.
O patio está rodeado por un balcón que ten a peculiaridade de ter cada á a un nivel diferente. A correspondente á baía norte (á que se accede por unha estreita escaleira de pedra cun patín pechado a unha altura dun metro) ten unha repisa de pedra sostida por fermosos asentos. O patín tamén conserva dúas columnas de pedra pseudo-dóricas que sosteñen as súas bases na parede baixa que serve de balaústre e sostén o tellado. O resto deste balcón tamén debeu ter columnas de pedra pseudo-dóricas para soster o tellado.
O segundo balcón correspondente á baía oeste está no nivel máis baixo. Accédese desde o patio por unha escaleira bastante ancha cunha varanda maciza de sillería que, despois de acceder ao balcón, continúa nun ángulo de 90º cara ao balcón superior, establecendo así a comunicación entre eles.
Sen dúbida, o maior envase colocouse na fachada leste, é dicir, na parede e no portal que dá acceso á vivenda. O muro está feito de sillares ben enmarcados e remata na súa parte superior nunha cornixa de dobre moldura decorada con pináculos piramidais rematados en bola e unha base, hoxe baleira que debeu ter unha cruz ou santo nos seus tempos.
O portal está alintelado e sobre el colocáronse os sillares do muro formando unha especie de tímpano, cuxa parte central está ocupada polo escudo. Outro escudo exactamente coma este atópase á altura das fiestras do andar superior na fachada oeste.
O edificio complétase cunha fermosa cheminea de sección transversal trapezoidal que corresponde á cociña e remátase cunha cornixa, un friso liso e cinco acabados de pirámide e bola, o máis grande do centro cunha veleta de ferro. A pouca distancia da casa atópase a capela, de planta rectangular e cuberta neoclásica de dobre vertente. Diante da igrexa hai hoxe unha columna con capitel dórico.
Na finca, a maior distancia, está o pombal circular e o hórreo.
A adega situada no nivel máis alto data de 1836, construída con muros de sillería de bo tamaño e rocha viva. O teito é un teito de medio barril, de nove metros de ancho e catro metros de alto. Exteriormente, a fachada da adega está feita de sillería cunha zona de piares de perfís angulares que permiten a ventilación. Na porta do lintel hai un gravado que nos indica a data da construción.
